Zodra het in de week voor het Texelweekend het mooi weer wordt, zie ik dat al veel vogelaars naar Texel vertrekken om daar alvast een lekker begin te maken voor het weekend. Naast deze mensen zijn er ook veel mensen die druk bezig zijn met het voorbereiden van het weekend, ze hebben het druk, er staat weer een mooi programma met excursies, informatie, Mysterie Bird Competitie en mooie vogellezingen voor ons klaar.

Het programma in een notendop (Marc Plomp).

Hieronder een verslag van persoonlijke belevenissen afgewisseld met details en gebeurtenissen van het officiële programma.

Zelf vertrek ik ook een dagje eerder op donderdag 11 oktober. We rijden de afvaartparkeerplaats op en hangen een klein half uurtje achterover in de auto terwijl de pont aanmeert. Auto’s rijden eraf, ze kunnen je niet snel genoeg gaan, je wilt het eiland op. Eindelijk gaat de slagboom open en rustig rijden we de boot op, volgen de aanwijzingen op en gaan dan naar het bovendek. We gaan op het voordek staan en dan worden we gelijk al verrast door twee mooie juveniele Jan-van-genten die rondjes om de boot vliegen en we ook op de foto kunnen zetten. Een leuk begin. We doen een bakje kibbeling in Oudeschild, melden ons aan bij onze B&B, een kort bezoek aan het Vogelinformatiecentrum, waar ze alweer druk bezig zijn met veel klanten en vogelaars te helpen.

Jan van Gent Northern Gannet Morus bassanus, Texel, 11 oktober 2018 (Wietze Janse)

We besluiten een wandeling te maken in het Krimbos, de wind waait aardig door de bomen maar het zonnetje maakt veel goed. Maar het weer is eigenlijk te mooi, het meeste van de trekvogels vliegt hoog over, het bos is leeg. De Roodborsten en Goudhanen zitten er in deze tijd natuurlijk altijd, maar we hopen op krenten. Dat blijft nu beperkt tot enkele Bladkoningen, de meesten hoog roepend in de bomen, je moet er altijd enige moeite en tijd insteken om ze ook leuk te zien te krijgen. Bladkoningen zijn vorig weekend massaal binnengekomen met honderden op de Waddeneilanden, maar tegenwoordig ook niet zeldzaam meer in het binnenland. Aan de noordkant van het Krimbos lopen we het duin in richting de Mandenmakervallei. Een Grote Pieper komt overvliegen, een leuke binnenkomer. In het begin in de bosjes veel lijsters, voornamelijk Zanglijster, Koperwiek, een enkele Kramvogel, maar ook een jonge Beflijster laat zich zien. Het duin wordt richting zee steeds kaler maar op het eind krijg je uitzicht over een mooie groene vallei, maar ook daar is het nu rustig. In de ochtend was er nog een Bokje gezien, die moeten we ergens anders gaan zoeken. We lopen langs het Bungalowpark terug naar de auto, nog steeds veel lijsters en overtrekkende Vinken en Kepen. Een roepende Rietgors ertussen valt op. Teruggekomen bij de auto krijgen we bericht dat een Blonde Ruiter is gevonden net ten zuiden van de Bol. Gevonden door Klaas Ophoff en Willem Hartholt, maar de heren pieken net te vroeg. De competitie om wie de meest zeldzame vogelsoort van het weekend vindt, start pas op vrijdagochtend. Dit om iedereen die later komt ook een eerlijke kans te geven.  Desalniettemin een mooi ontdekking en reden om direct daar heen te rijden. Bij aankomst kijken we over het weiland, nog ruig met geulen, veel onkruid, droog met hier en daar een plasje water. Een groep Kieviten en Goudplevieren foerageert in het gebied, daar moet de vogel tussen zitten. Bij aankomst vliegt de hele groep net op, maar ik pik de veel kleinere Blonde Ruiter met de mooi zwarte halve maantjes op de witte ondervleugel er direct uit en we kunnen de vogel volgen totdat hij weer dichterbij landt. Dan de telescoop erop en genieten van één van de fraaiste steltlopers, zeker een jonge vogel als deze is erg fraai en nog warmer getekend en gekleurd dan een adult. We blijven niet lang, want verderop werd een Hop gemeld, we hopen die ook nog terug te kunnen vinden. De vogel is bij Midden-Eierland gezien en eerst zoeken we langs de weg enkele boerderijen en tuinen af. Op enkele velden staan nog hoge resten van allerlei kweekplanten, een ideale plek voor de vogel om te foerageren en zich te verstoppen, we vinden helaas niets. Dan lopen we de achtertuinen van Midden-Eierland langs, een typisch Texels landschap hier, een voetbalveldje, kleine paadjes langs boomranden, wat volkstuintjes, een schapenweide. De eigenaar van de schapen komt deze voeren, het is even luidruchtig, dan keert de stilte weer terug. Ook hier weer veel lijsters op trek, de Hop laat zich helaas niet terugvinden. Dan begint het langzaam donker te worden, we rijden naar de noordpunt, maken een unieke foto van de vuurtoren en zakken dan achter een tafeltje en Texels Skuumkoppe in de Robbenjager, eten lekker en zijn dan klaar voor een goede nachtrust.

Vogelaars bij de Blonde Ruiter (Wietze Janse) 

Blonde Ruiter Buff-breasted Sandpiper Calidris subrificollis, Texel, 11 oktober 2018 (Erik Menkveld)

Blonde Ruiter Buff-breasted Sandpiper Calidris subruficollis, Texel, 14 oktober 2018 (Erik Menkveld)

We lopen nog even de waarnemingen van de dag na en zien dat het een rustige dag is geweest. Naast de bovengenoemde waarnemingen zijn nog een Kleinste Jager bij Westerslag, Bladkoningen verspreid over het hele eiland, een Siberische Tjiftjaf in de Tuintjes, nog een Grote Pieper, een Roodkeelpieper, Appelvinken en een Europese Kanarie in de Tuintjes gezien.

Vrijdagochtend 12 oktober, officieel is het weekend nu begonnen, we mogen aan de bak. We doen een vroeg ontbijtje, genieten van de koffie, worden wakker en besluiten dan op de noordpunt te beginnen. We stappen de auto uit, heerlijk zonnetje, een jas is niet nodig, het belooft een (te) mooie dag te worden. Als vogelaar heb je het liefst wat frontjes waardoor de vogels niet hoog over maar naar beneden moeten. Maar even later staan we bij het Renvogelveld, de rust is nog overweldigend. ’s Ochtends heb je daar tegenlicht, wat moeilijk om het veld af te kijken, dus we besluiten al gauw richting de Tuintjes te lopen. Mooi duinlandschap, we lopen door het rulle zand, rechts van ons het eerst bosje met meidoorns en wat kale takken. We checken dit bosje altijd, vaak goed voor Beflijster, maar ze laten zich hier nu niet zien. Een groep Kauwtjes komt hard roepend over en gaat in de mast zitten, een Holenduif zit op de bekende dikke houten paal, Roodborsttapuiten zijn vliegjes aan het vangen vanuit de toppen van de duindoorns. We komen aan bij het eerste complexje, er staan al andere vogelaars te luisteren en te kijken. Een Bladkoning laat zich hard roepend horen, er blijken er zelfs met enige moeite twee te zitten en in beeld te krijgen. De Goudhanen zijn gemakkelijker, het groepje komt regelmatig vlak boven ons zitten, de fotografen leven zich uit. We lopen verder en vinden dan onze Beflijster aan het foerageren in het duin. We maken onze ronde af en vanuit het uitkijkpunt bij de Robbenjager zien we nog mooi een Bokje, zit wat verborgen in het riet, maar laat zich wel leuk zien. De hele ochtend wordt ook afgewisseld met leuke trek van lijsters, Vinken en Kepen, maar voor mij blijft het daarbij.

Het bleef genieten met dit prachtige weer (Wietze Janse).

Anderen hebben meer geluk en weten toch wat krenten mee te pakken. Een Stormvogeltje vliegt in alle vroegte langs Westerslag, de Blonde Ruiter wordt weer teruggevonden en de mensen die vandaag aankomen kunnen zich bij deze waarneming aansluiten, zelf rij ik er aan het eind van de ochtend ook nog even langs, het blijft een fraaie vogel. Een Sperwergrasmus trekt veel vogelaars naar de Nederlanden, maar gewoontegetrouw laat die zich moeilijk bekijken. Verder worden er enkele overtrekkende Europese Kanaries en 2 Dwerggorzen gemeld. De lokale Texel App werkt weer goed en houdt alle deelnemers op de hoogte. We krijgen zelfs zoveel aanmeldingen (meer dan 256) dat we een tweede groep moeten aanmaken om iedereen op de hoogte te houden, de beheerders hebben het druk met overzetten van de berichten, maar met zulk een enthousiasme van de deelnemers wordt dat accuraat opgepakt, iedereen krijgt het nieuws op tijd. Daarnaast lopen ook veel excursies, de gidsen kunnen hun deelnemers veel leuks laten zien.

Deelnemers van een van de excursies in de Tuintjes (Wietze Janse)

Ik pik een Engelse vriend op en besluiten nog de zuidkant van het eiland in de middag af te vogelen, dat levert nog een fraaie Beflijster op. Een enthousiaste man laat ons nog een stukje buik van een goed verscholen Kerkuil zien, ook leuk.

Dan doen we een heerlijk diner in de Robbenjager om aan te schuiven in het Eierlandse Huis bij het avondprogramma. Traditiegetrouw worden we eerst door Vincent Stork op de hoogte gehouden van alle waarnemingen op het eiland en krijgen tips van waar te gaan zoeken in de komende dagen. Door familieomstandigheden kon de lezing van Jan van de Laan over 40 jaar vogels kijken met Dutch Birding niet doorgaan. Gelukkig waren Klaas Douwe Dijksta en Laurens Steijn bereid snel te improviseren en twee mooie lezingen te houden. De eerste lezing ging over Libellen in Afrika en het nut van kijken naar zeldzame soorten aldaar. De avond wordt afgesloten met een mooie lezing van Laurens over de Commandeur Eilanden. We kunnen even wegdromen over mooie verre streken en reizen.

's Avond gezellig in het Eierlandse huis (Wietze Janse)

Zaterdagochtend 13 oktober begint al even stralend als de dagen ervoor, vroeg ontbijten dus en dan het veld in. We besluiten de noordpunt te laten voor wat het is, daar zullen wel veel vogelaars lopen, we gaan ons geluk proberen in de Muy en de Slufter. Het is best druk met vogels, in de bosjes verblijven grote groepen Zanglijsters en Koperwieken, iets minder Kramsvogels en weer een Beflijster ertussen. De Bladkoning laat zich ook weer horen en een Grote Pieper komt luid roepend overvliegen. In de zeereep komt een steltloper luid roepend overvliegen, een bekende roep, al gauw hebben we de Morinelplevier in beeld, een Krombekstrandloper vliegt er achteraan. Op de Slufter worden Strandleeuweriken gemeld, een korte check levert ons die soort niet op, maar de komende dagen worden ze hier steeds gemeld en gezien. Wel komt er een overtrekkende IJsgors over, ook leuk. Na een aantal uurtjes rondstruinen in het gebied komen we weer bij onze auto aan. We besluiten wat weilanden af te gaan zoeken, vinden mooie groepen Kieviten, Wulpen en Goudplevieren, daar blijft het bij, hoewel we ook nog even stoppen bij de Blonde Ruiter, we kunnen het niet laten. Als we later een bakkie doen in de Robbenjager komt het bericht dat er een Zadellibel vliegt bij het Renvogelveldje, dat is om de hoek. Nu ben ikzelf geen libellen-twitcher, maar als zo’n zeldzame soort (nieuw voor Texel) om de hoek zit zijn we nooit te beroerd om even te gaan kijken. De mannen rennen weg, de vrouwen regelen het afrekenen, een mooi rolverdeling in dit soort gevallen en gunstig voor ons (dank! 😉). Ik ken de soort vanuit Israël en Noord-Afrika, waar ik honderden van deze libellen aan mij voorbij heb zien trekken tijdens het vogels kijken, nu gaan we er voor maar eentje. Aangekomen op de plek hebben we hem al snel in beeld en zien we de libel paar keer een rondje vliegen voordat hij hoog over onze hoofden verdwijnt over de zeereep. Gelukkig blijken er meer te zitten, anderen kunnen later nog aanschuiven bij een exemplaar. Terwijl we teruglopen wordt een Rode Wouw gemeld bij de Slufter, de vogel vliegt langzaam noord, de App houdt ons op de hoogte. We lopen naar het uitkijkpunt bij het Renvogelveld en turen de lucht af. Niet lang daarna zien we de Rode Wouw aankomen, blijft even boven de Tuintjes hangen en komt dan recht over ons heen om richting Vlieland te verdwijnen, weer een leuke soort, maar nog steeds niet eentje waarmee je de prijs van een mooie verrekijker (Swarovski CL 8x30) kunt winnen.

Vogelaars laten zich afleiden door een Zadellibel (Wietze Janse)

Zadellibel Vagrant Emperor Anax ephippiger, Texel, 14 oktober 2018 (Erik Menkveld)

Eind van de middag dwalen we nog het Krimbos door, we zijn niet de enigen, Bladkoning is weer de soort die we hier kunnen bijschrijven.

Toch doen de deelnemers hun best een leuke soort te vinden, wat blijkt uit de hoeveelheid berichten over de App, een korte opsomming van wat er vandaag verder gezien wordt: meerdere Bladkoningen op diversen plekken, 2 Sperwergrasmussen die zich nu soms redelijk laten zien, een kortstondige waarneming van een Hop, die later helaas niet meer wordt teruggevonden, een IJseend, Zwarte Zeekoet en een Kleine Alk over zee, een Siberische Tjiftjaf op Dorpzicht, een Siberische Boompieper overtrekkend over de zuidpunt de Hors, en hier ook kortstondig een Dwerggors in een groep Rietgorzen.

Zo sluiten we de dag af, genieten veel deelnemers van een Stamppotten buffet in het Eierlandse Huis, waarna het avondprogramma weer begint. We wisselen eerst weer de waarnemingen uit onder leiding van Vincent Stork, gevolgd door een MyBiCo (Mysterie Bird Competition) door zijn zoon Koen Stork. De laatste was weer een uitdaging en werd gewonnen door Tim Schipper (16 jaar), die veel gerenommeerde vogelaars achter zich liet, een knappe prestatie! De winnaar krijgt een mooie Opticron Savannah 8x33 verrekijker uitgereikt die speciaal voor de Mysterybird beschikbaar is gesteld door Opticron en het Vogelinformatiecentrum.

De stamppotten laten zich weer goed smaken (Marc Plomp)

De winnaar van de MyBiCo, Tim Schipper, ontvangt zijn kijker (Marc Plomp)

Zondagochtend 14 oktober begint weer stralend, het ontbijt gaat snel naar binnen, uitchecken, en snel weer op weg. We besluiten de noordpunt te gaan doen, en dat levert weer bekende leuke soorten op. Bladkoning, een overtrekkende Grote Pieper, IJsgors, en Beflijster zijn de krentjes die we er uitpikken. Dan volgt er een bericht dat er een walvis wordt gezien bij paal 15 die rustig naar het noorden zwemt. Er zijn vogelaars die zich laten overhalen om direct die kant uit te rijden, wij houden ons nog voorlopig bij onze leest, vogels kijken op de noordpunt. We krijgen enthousiaste berichten op de App, het blijkt een Bultrug te zijn, mensen krijgen hem mooi springend en blowend in beeld. Dan berichten dat hij naar het noorden komt, paal 18. Wij gaan eerst maar bij de Vuurtoren zitten, daar zijn we toch, en kijken of de Bultrug wil doorzwemmen. Maar als de berichten van paal 18 blijven komen, besluiten we toch maar daarheen te rijden, is nog geen 5 minuten. Daar aangekomen hoor ik de mensen juist enthousiast roepen dat de Bultrug springt, maar krijg dit net niet mee, ik moet weer even geduld hebben. Ik word gerustgesteld, 1x in de 20 minuten komt hij wel boven, maar dan moet je wel de juiste plek in beeld hebben. We wachten af, scannen de zee, zien wat Jan-van-genten en een Grote Jager vliegen en dan heb ik opeens een blow in beeld, wachten en dan komt de Bultrug eruit en kunnen we hem mooi, wel op afstand, bekijken. Even later nog een keer, weer heb ik de juiste plek en Bultrug mooi in beeld. Dat is genieten, zeker in het nog steeds warme zonnetje. We rijden naar het zuiden en lopen nog de Horsmeertjes en Kreeftenpolder af, ook daar is het relatief rustig. Dan besluiten we dat het voor ons voldoende is geweest, we pakken de boot en gaan naar de overkant.

ook de Bultrug krijgt voldoende aandacht van de vogelaars (Marc Plomp)

Op de boot checken we nog even het overzicht van wat er vandaag nog allemaal gezien is, een Steppekiekendief is over de Slufter gevlogen, de Blonde Ruiter is nog steeds aanwezig, Zwartkopmeeuw is ook altijd leuk voor het eiland, een Zwarte Zeekoet bij paal 21, nog steeds meerdere Bladkoningen op het eiland, een Buidelmees gehoord bij de Horsmeertjes, hier ook een Siberische Tjiftjaf, meer Grote Piepers, een mogelijke Siberische Boompieper, Goudvinken op Dorpzicht (voor Texel bijzonder) en weer een Dwerggors op de Hors. De vier vogelexcursies waren weer druk bezocht en met dit lekkere weer zeker geen straf.

’s Avonds wordt er gewikt en gewogen. Is er een soort gevonden die het vinden van de verrekijker rechtvaardigt. Ondanks een mooi weekend met prachtig weer, is ‘de’ soort er helaas niet uitgerold. Eigenlijk zijn de beste soorten een Zadellibel en een Bultrug, maar helaas geen vogelsoort. De ontdekkers hiervan (Paul Schrijvershof, die de libel ontdekte en Klaas Ophof die de Bultrug ontdekte) krijgen we een aanmoedigingsprijs in de vorm van een mooi boek ‘Zeldzame vogels van Europa’, beschikbaar gesteld door het Vogelinformatiecentrum. De prijs voor de beste Vogelsoort van het weekend wordt dit jaar dus niet uitgereikt. Volgend jaar weer nieuwe kansen.

Paul Schrijvershof krijgt zijn aanmoedigingsprijs overhandigd van Dutch Birding voorzitter Remco Hofland en Marc Plomp (Vogelinformatiecentrum). 

De avond eindigt met een overzicht van alle dag-waarnemingen door Vincent Stork en met een mooie lezing over Suriname door Theo Admiraal.

De Vuurtoren (Wietze Janse)

We bedanken de volgende organisaties voor hun inspanningen om dit weekend weer tot een succes te maken:

• Vogelinformatiecentrum Texel
• Opticron en Swarovski voor het beschikbaar stellen van de prijzen.
• Alle deelnemers die dit weekend weer tot een mooi en succesvol weekend maakten

De volgende Dutch Birding weekenden zijn:

• 11 en 12 mei 2019
• 5 en 6 oktober 2019