KAMTSJATKAAAA!!

De afgelopen maanden werd ik af en toe getroffen door verschijnselen behorend bij het syndroom van Gilles de la Tourette, alleen wist ik de ticks meestal niet verder te laten komen dan een innerlijke schreeuw: Kamtsjatkaaa!! daarbij regelmatig de vuisten heffend. Een expeditie-cruise vanuit zuid-Kamtsjatka, via de Commandeur-eilanden en vervolgens langs de Siberische noordoostkust (Lepelbekjes broedplek) naar Anadyr, is me min of meer in de schoot geworpen, onder de noemer 'promotie-trip' voor BirdingBreaks. Je kan slechtere dingen toegeworpen krijgen... Kamtsjatkaaa!!

De officiële naam van de trip is Kamchatka Coast: Siberia's Forgotten Coast. Een wat merkwaardige vind ik, hoezo 'Forgotten Coast'? Degene die ik er de laatste maanden over sprak kende òf het gebied helemaal niet (unknown coast), òf er kwamen kreten uit die personen die ikzelf ook zou slaken (wanna be there coast). Maar Vergeten Kust?

Op de dag van aankomst in de havenplaats van waaruit we op 24 juni vertrekken is het regenachtig, mistig en kil. Julia pikt me op van het vliegveld en verteld dat dit het normale juni-weer is; 'tot nu toe 2 dagen zonnig, de rest als dit' lacht ze een beetje schamper als ze mijn teleurstelling ziet. De verwachting voor de extra dagen die ik hier gepland heb moeten met dit weer in het vooruitzicht flink worden bijgesteld zo lijkt het.

Er dringt maar 1 gedachte op als ik de volgende morgen door Petropavlovsk - Kamchatsky loop in de richting van waar ik hoop toch nog iets te gaan zien: dit is 1 van de meest deprimerende steden die ik ooit gezien heb... Grauwe gebouwen, kapotte wegen, veel te veel mensen die allemaal kijken zoals je hoort te kijken als je in zulke gebouwen woont, nog altijd kil, druilerig en dampig. Het gebrek aan wind, maar niet aan mist staat garant voor een atmosfeer van uitlaatgassen die zwaar blijft hangen. De vogelgeluiden die nog boven de teringherrie van het enorm drukke autoverkeer uitkomen zijn van Ringmus en (orientalis) Zwarte Kraai (oh, misschien een splitje; ik hoor inderdaad een hoger stemmetje en misschien een iets andere structuur met langere staart??, maar verder zijn ze toch vooral ook erg zwart). Ik voel het aan alle kanten, ik moet echt helemaal onderaan beginnen bij deze trip...

Mijn doel is 1 van de beboste heuvels in de stad, en wel de hoogste want daarop gaat en pad naar de top, dat verlost me i.i.g. ook van het 'bruisende' stadsleven.

Als ik de heuvel nader, vaag opdoemend uit de mist, echoëd er een interessant zangetje tussen de laatste flatblokken. Phyllo-achtig met het ritme van Zwarte Mees: bam, Kamchatka Leaf Warbler! De recente split van Noordse Boszanger (Ph. examinandus). Bij de start van de track omhoog hoor ik er al 3, het blijkt een belachelijk algemene soort hier. Zowaar begint de lucht wat lichter te worden, de drizzel wordt dunner en er beginnen meer vogels geluidjes te maken. Siberische Boompiepers, Roodmus en Roodkeelnachtegalen beginnen te zingen. Oke, het is begonnen!

Foto Kamchatka Leaf Warbler
[Phylloscopus examinandus. Duidelijke split van Noordse Boszanger. De zang is heel anders dan van Noordse Boszanger. Qua structuur wel netjes een 'noordse' met maar 3 hp-versmallingen, een korte p1 en lange Acro-achtige onderstaartdekveren. Ook in de vorm van de vleugelstrepen zie ik geen verschillen (lichte top vrijwel uitsluitend op de buitenvlag bevindend). De bovendelen zijn opvallend groen en de onderdelen missen de grauwe grondkleur van borst en flank van Noordse, maar hebben eigenlijk een puur witte grondkleur, geelachtige keel en heel typisch een gele streep over het midden van de onderdelen tot op de anaalstreek. Bij veel ex loopt de wenkbrauw verder door tot boven de snavel (contra Noordse), en zie ik opvallend veel ex met een volledig lichte ondersnavel, wat toch maar bij een vrij klein deel van de Noordse Boszangers het geval is.]

Ik wil naar zee. Na de heuvel check ik m'n navigatie en een interessant lijkende baai ligt er niet heel ver vandaan. Gaandeweg vliegen er steeds meer Kokmeeuwen en Slaty-backed Gulls. De baai blijkt een geinig kiezelstrandje te hebben, waar zowaar wat meeuwen goed te benaderen zijn. Vooral adulte en eerste-zomers Slaty-backeds zijn boeiende studie-beesten. Twee eerste-zomers Glaucous-winged Gull krijgt niet minder aandacht. Hoe zou dat staan op een Hollands strand? Beide typische Edelaartjes denk ik; juweeltjes waar menig vogelaar aan voorbij loopt. Sommige Russen vragen (waarschijnlijk) waar ik mee bezig ben, maar ik kan het ze ook niet vertellen. Njet, ongetwijfeld het meest gebruikte Russische woord, is het enige dat ik ken (je schrijft het trouwens als 'het'). Het is inmiddels serieus opgeklaard, over de vlakke zee vliegen Tufted Puffins en er zitten her en der Pelagic Cormorants. Een bonus in de vorm van een Aleoeten Stern zit er (natuurlijk) niet in .

De terugweg loopt ik ietsje anders en bots tegen een kleine zoetwaterpoel. De muskieten verwelkomen me onmiddellijk maar ik geef ze even niet de aandacht die verdienen want hoor ik nauw een Middendorff's (Grasshopper) Warbler?? De zang wordt continu verstoord door motorgeluid, maar de combi van een korte Krekelzanger-achtige strofe en een Cetti's Zanger-achtige uitbarst wordt steeds duidelijker. Die had ik hier aan de rand van de stad niet verwacht! De vogel reageert volledig spontaan op mijn tape en laat zich netjes zien voor een Locustella. De territoriumhouder laat ik vervolgens als trotse winnaar achter, een mooie win-win situatie toch dat tapen.

Foto Middendorff's (Grasshopper) Warbler
[Een heerlijke Locustella met een klein verspreidingsgebied met het zwaartepunt op Kamsjatka. Hier in de stad vond ik 2 plekken waar ze zitten. Qua uiterlijk ergens tussen Sprinkhaanzanger en Siberische Sprinkhaanzanger in, maar ook met wat eigen kenmerken. De keel is opvallend licht, zelfs de handpennen zijn diffuus gebandeerd en echte witte tertial-tips zitten er niet aan (althans niet bij dit ene ex dat zich goed liet bekijken). De zang lijkt vooral op die van Siberische.]

23 juni.

Voor vandaag had ik een uitstapje geregeld om wat soortjes te bekijken die lopend vanaf het hotel niet te doen zijn. Door de nog verse jetlag slaap ik 's nachts nauwelijks en een blik door het raam maakt mijn onrust er niet minder op; de regen en mist zijn terug... De chauffeur van een dikke Toyota 4x4 (met banden van het type Mudmaster :-)) verwelkomt me met 'welcome in Kamchatka-summer'! En inderdaad wordt de trip gedomineerd door dit weertype. Het is werkelijk geen moment droog, het zicht zelden meer dan 200m en de temperatuur heeft zelfs nog een stapje teruggedaan, boven de 8 gr komt het de hele dag niet uit. Blijkbaar zijn ook de vogels aan dit weertype gewend want de soorten die er zouden moeten zitten zijn nog redelijk actief en dus vindbaar. Een soort die niet op mijn radar stond is Japanese Grey Bunting, een vette skulker die zijn verzet uiteindelijk opgeeft. Het roepje is een typische gorzen-tik maar met een sterk nagalmende 's'-klank waarop ik er nog een paar vind. Het palet aan bosvogels is niet groot maar het zijn één voor één DT-droomsoorten; Roodkeelnachtegalen, Boskoekoeken, Vale Lijsters, Rufous-tailed Robins, Taigavliegenvangers en bakken met Kamchatka Leaf Warblers. Naast 'normale' DT-soorten als Bosgors, Roodmus en Siberische Boompieper.

Het Zwartsnavelauerhoen is eigenlijk de enige echte specialiteit in deze bossen, maar zoals vrijwel iedere boskip, lastig te vinden. Terwijl mijn mede dagexcursiegenoot het pad verlaat om een zingende Rufous-tailed Robin te zien te krijgen kies ik voor een bekende strategie (het pad in de gaten houden) om het Auerhoen te zien te krijgen. De typische zware roep van een opgejaagd Auerhoen klinkt uit de richting waar mijn dagexcursiegenoot het bos in ging, dus ik vrees dat mijn strategie de verkeerde was, maar zowel mijn dagexcursiegenoot als ik zien niks...

Mooi studiemateriaal zijn de koekoeken, zowel Koekoek als Boskoekoek komen hier, soms door elkaar voor. Elke Boskoekoek die zich een beetje toont blijkt de bekende zware bandering op de onderdelen te hebben, zelfs zodanig dat zoiets in Europa toch wel zou moeten opvallend. Mogelijk dat de ex hier dat meer uitgesproken hebben dan bv de ex net achter de Oeral. Vooral in vlucht valt een kleiner formaat met relatief korte staart op. Ik had er graag wat plaatjes van gemaakt, maar heb geen idee hoe vochtbestendig een Canon 7d is, ik ga het nu i.i.g. even niet uitproberen.

Hartverwarmend dat zelfs hier in het Verre Oosten van Rusland de Vlieland-invloeden zichtbaar zijn.