Dag 12: 07-04-2011 - Dipje.

Toen we dachten dat het niet erger kon met de nachtrust, hebben we naar
onze beleving nu wel het toppunt bereikt. Het schip rolde soms zo erg dat de ene keer leek alsof je rechtop in je bed stond om vervolgens op je kop te staan. Gelukkig waren sommigen zo vermoeid dat zij als een blok in slaap vielen, terwijl anderen elk half uur weer een ander onderdeel van de kamer moesten vastzetten, maar goed we hebben nu eenmaal geen rijncruise geboekt, al zou een aanzienlijk deel van onze medereizigers daar niet dissoneren.

Was het dan de moeite? Nou, de ochtend begon matig, maar gelukkig leefde het in de namiddag op. De golven begonnen langzaam maar zeker lager te worden en het werd zonnig. Wie had gedacht dat Soft-plumaged Petrel de meest talrijke dagsoort zou kunnen zijn? Naarmate we noordelijker varen richting Gough, dat vanaf South Georgia vijf dagen varen is, zien we duidelijk een verschuiving onstaan in zowel soorten als aantallen. Zo namen we afscheid van de laatste Cape Petrels en verwelkomen we de Grote Pijlstormvogels. De Black-bellied Storm Petrels worden vervangen door White-bellied Storm Petrels en hun kleinere neefje de Grey-backed Storm Petrel. Deze dag vormt dus een behoorlijk contrast met de voorgaande dag maar naar mate we Gough zullen naderen zullen de aantallen en diversiteit weer gaan toenemen. De dag eindigde met een mooie zonsondergang, een tequilla en tintelende gezichten van het buiten staan. Wat zal deze nacht ons brengen?

Goed nieuws, de komende dagen zal de mogelijkheid om te chummen worden overwogen. Fingers crossed (over onze neuzen dan).

Soft-plumaged Petrel (Foto: Ineziatours.nl)

Dag 13: 08-04-2011 - De broodtest.

Het is duidelijk merkbaar dat we de Antarctic Conversion, de overgang
tussen het koude antarctische water en het iets warmere subantarctische
water, zijn gepasseerd. De temperatuur is gestegen van vijf naar negen graden, waardoor het aan dek al een stuk aangenamer is. De overgang is ook duidelijk merkbaar bij de vogels. Hoewel de diversiteit gelijk is gebleven zijn de aantallen gedaald. In de ochtend zien we nog altijd veel Soft-plumaged Petrels afgewisseld met Grey, Great-winged, White-chinned en een Spectacled Petrel welke heel de dag het schip volgt. Een blik uit het raam tijdens de lunch levert een nieuwe soort op, twee Subantarctic Little Shearwaters vliegen een poosje met het schip mee
waarbij de tekening op de bovenvleugel duidelijk zichtbaar is en duidelijk verschilt van de noordelijke Little Shearwaters. Sowieso zien we de aantallen Grote en Grauwe Pijlstormvogels zachtjes aan toenemen.

In de middag wordt het (bijna pijnlijk) merkbaar dat we op de terugweg
zijn. Een subadulte Kleinste Jager vliegt op van een bed met kelp, een
aparte gewaarwording om deze soort hier tegen te komen. Hoewel er voor de komende dagen chumming sessions gepland staan, kunnen wij niet wachten nu het wat rustiger is. Helaas kan de kok ons geen visresten geven dus moeten we het met een alternatief doen. Brood werkt altijd goed bij zwemvliezen dus waarom niet. We krijgen een emmer met brood, deeg en andere etensrestanten, zou het werken? Wanneer een Northern Giant Petrel het schip nadert en een boterham overboord wordt gegooid, stort de vogel zich letterlijk op het brood. Direct landen de White-chinned en Spectacled Petrel ernaast, gevolgd door een Black-browed Albatros. Zelfs de Atlantic Petrels voelen zich niet te min om op het brood af te komen.

Broodtest geslaagd: zelfs wilde zwemvliezen eten brood.

Menno van Duijn