De ochtend van zaterdag 1 augustus leek een goed moment om een waterrietzanger te gaan zoeken; een vrij heldere, windstille ochtend, begin augustus, met in de nacht ervoor een lichte aanvoer vanuit het zuid-oosten.

Er zijn ongetwijfeld diverse locaties waar je een redelijke kans maakt deze soort tegen te komen. Toch ga je (ik) zoeken op de plek waar je inschat de meeste kans te maken. De Bakkersdam nabij Petten is zo'n locatie. Door de dijk waarop je kan lopen, is het een redelijk overzichtelijk gebied van riet, riet en nog eens riet (met soms wat Zegge). Al vrij snel was het raak. Een juveniele waterrietzanger scharrelde vrij rustig vooraan in het riet, tot bijna op de grond. Een uurtje later was het nieuwe en bijzondere alweer van de soort af, toen twee waterrietzangers in de lucht achter elkaar aan joegen.

Rond een uurtje of 11 had ik genoeg van die waterrietzangers en trok er weer verder opuit. Met die onder water gezette bollenvelden in de wijde omgeving, is het nu prima uit te houden in de kop van Noord Holland. 's Ochtends waterrietzanger zoeken (Bakkersdam en Abtskolk), dan even het steenuiltje meepikken en vervolgens kom je 6 uur later, via de Belkmerweg, Korte Ruigeweg, Korte Belkmerweg, Oostoeverweg, Balgzand, Den Oever, Noorderdijkweg, Twisk en de A-7 weer netjes uit in Amsterdam.

Ook voor zondag 2 augustus stond bovenstaande route op het programma. Dat het weer compleet anders was, hield ons niet tegen. De regen kwam met grote hoeveelheden uit de lucht vallen en ook de wind liet goed van zich horen. Tussen 07.00 en 10.00 zaten Thijs, Toy en ik, bij de Bakkersdam, in de auto te wachten op betere tijden. Via buienradar wisten we dat geduld zou gaan lonen. De regen zou immers in de loop van de ochtend wegtrekken. Rond 10.30 was dat ook werkelijk zo en verlieten we onze schuilplek (auto). Na een half uurtje werd ons wachten echt beloond. Ook vandaag liet een waterrietzanger zich (kort) prima bekijken.

Toy bleef op de plek om foto's te maken, Thijs en ik gingen de bollenvelden bekijken. Langs de Belkmerweg vonden we een Poelruiter. Verder zagen we gebruikelijke soorten als Bosruiter, Krombekstrandloper, Witgat, Oeverloper en Kemphaan. We slaagden er niet in om langs de Korte Ruigeweg een Lachstern te vinden. Wel vlogen 2 exemplaar langs, bij de N248.

Op maandag 3 augustus kwam rond 14.45 het RB-Alert binnen van een groep Bijeneters in het gebied "De Meinweg", nabij Posterholt. Christian kwam via Hans van Oosterhout aan meer gedetailleerde informatie. Er zat weinig anders op dan naar Limburg te rijden, met een grote kans om de vogels te missen, maar het leek zeker de moeite waard te zijn. Rond 17.30 kwamen we aan op de plek. De stemming zat er helaas niet goed in. Dat lag zeker niet aan de locale twitchers, die massaal waren toegestroomd. Het had meer te maken met de Bijeneters, die schitterden door afwezigheid. Bah...weer niets (is dan het eerste wat te binnen schiet, terwijl je al 308 X wel succesvol was).

Maar goed...niet getreurd. Nu we hier toch waren, konden we meteen een leuke avondwandeling maken door De Meinweg. Met Wespendief, Nachtzwaluw, Gierzwaluw, Appelvink, Zwarte Specht, Goudvink, Grauwe Vliegenvanger en Kruisbek konden we ook prima huiswaarts keren.

Donderdag 6 augustus was een prachtige dag om aan de slag te gaan met vlinders en libellen. Windstil en vrijwel onbewolkt weer, met temperaturen boven de 25 graden. Christian en ik vertrokken vroeg in de ochtend richting het zuiden van Limburg. Iets voorbij Maastricht hadden we ingeschat een Zwarte Wouw tegen te kunnen komen. Zonder al te veel moeite bleek die inschatting inderdaad correct te zijn. Een mooie adulte vogel zweefde rustig boven een akker, terwijl een Geelpootmeeuw z'n pad kruiste. Een goed begin van de dag zou je denken. Dat klopt, ware het niet dat Christian 20 minuten hiervoor al een man Witoogeend zag langsvliegen.

Vlinders...dat was de reden waarom we hier waren. De Sint Pietersberg leek de meest geschikte plek om leuke soorten tegen het lijf te lopen. En dat was inderdaad ook zo. Er vladderde van alles rond: van groot tot klein en van oranje, tot blauw en bruin. Af en toe was het nog best intensief speuren, maar uiteindelijk waren vrijwel alle doelsoorten binnen.

Na een prachtige ochtend tussen de bloemetjes en de bijtjes reden we meer dan tevreden een aantal kilometer naar het noorden. Nabij Meers hadden we langs de Maasoever onze zinnen gezet op Libellen. Je komt hier een bijzonder mooi stukje Nederland tegen. Ruige oeverwanden, een drooggevallen rotsige bedding van de maas en de rivier zelf, die dan weer vrijwel niet lijkt te stromen, om vervolgens in een bocht enorm te versnellen. Op diverse plekken kan je vissen zien zwemmen, in het heldere water van deze vervuilde rivier.

Netals op de Sint Pietersberg waren we hier succesvol. Alles wat we hoopten te zien, vloog rond en wisten we in korte tijd te vinden. We reden opnieuw een stuk naar het noorden. Ditmaal naar Ellburg, in de verwachting ook hier leuke Libellen tegen te komen.

Vanuit Ellburg zetten we koers naar Uden. Bij telpost Brobbelbies Noord zijn de leden van Vogelwacht Uden weer begonnen met de najaars trektelling. Er vliegt nog amper een vogel over (70 vogels per hele dag ofzo), maar de sfeer zit er al bijzonder goed in! We wilden hier wel even van meeproefen. Na een uurtje tellen hadden we toch maar mooi een regenwulp, goudplevier en watersnip aan de daglijst kunnen toevoegen.