Donderdag 6 november: Aziatische Roodborsttapuit (331)

Vandaag de telescoop thuis gelaten, want er was weinig gelegenheid om op pad te kunnen. Ook m'n telefoon had ik uit staan, omdat eventuele RB-alerts alleen maar zouden afleiden. Tegen 11.15 wist Christian me via een omweggetje te bereiken en zei: "Ben je al onderweg?!" "Euh...waarheen? Mis ik iets dan?" "Ja, lummel. Er zit een Aziatische roodborsttapuit bij de Zuidpier!" Een enkel ongepast woord vloog uit m'n mond en de radartjes begonnen direct hard te draaien! Was er een mogelijk om toch even snel naar Ijmuiden te gaan? Gelukkig kon ik een optie vinden en het actieplan trad in werking

Zo'n ander half uur later pikte ik Christian op en koerste met gezwinde spoed naar de kust. Onderweg vertelde Roy Slaterus dat de vogel 45 minuten geleden nog makkelijk gezien was. De kans dat wij hem zouden vinden leek vrij aannemelijk. Op de parkeerplaats kwamen we een zeer tevreden waarnemer tegen, die ons nog even de exacte plek doorgaf. Zijn tevredenheid was extra groot, omdat hij ditmaal wel de goede vogel gefotografeerd had, wat bij de Giervalk onverhoopt niet was gelukt!

Eenmaal in de duinen beland hadden we de Aziatische roodborsttapuit (331) direct in beeld. Een zeer welkome aanvulling op de gastaag groeiende lijst. Het beestje trok heel wat bekijks en lokte zelfs wat zakenmensen (die naar de weg vragen) het duin in... of was het toch een twitcher?

Vrijdag 7 November: Texel

Om half 8 stapte ik met Thijs en Christian de boot op naar Texel. Onderweg naar Den Helder toe was er veel mist, maar het eiland leek er, met de opkomende zon, vrij helder bij te liggen. Op Camping de Robbenjager waren diverse leuke trekvogels aanwezig. Langs de kust, direct achter de camping, zwommen in alle rust twee ijseenden. Hier vlogen ook een ijs en sneeuwgors over. In de Tuintjes viel niet veel te beleven. Een opschrikkende houtsnip was het meest verrassend. De amerikaanse wintertaling die al weken lang bij de kijkhut van Dijkmanshuizen rond dobbert, was ook vandaag zo verstandig hier rond te hangen. Pestvogels lieten zich helaas nergens horen of zien. We waren net iets te laat bij de Slufter om met voldoende licht strandleeuwerikken en fraters te bekijken, maar op tijd genoeg om een blauwe kiekendief een jachtrondje te zien maken. Vandaag geen nieuwe soorten, maar wel veel leuks gezien en lekker uitgewaaid!

Zaterdag 8 november: Flevoland

's Ochtends zette ik Thijs af op Amsterdam CS, zodat hij OV-twitchend de Buffelkopeend en Huiskraai kon gaan oprollen. Hierna reed ik naar Carpool-plaats Muiden om vervolgens samen met Toy, Teun en Christian naar telpost Zwolste Hoek te gaan. Hier konden we in alle rust in de lucht gaan staren. Na een aantal uur had bijna iedereen lang genoeg omhoog zitten kijken en gaf de meerderheidsstem de doorslag om de route te vervolgen. Terwijl we in de oostvaarderplassen rondreden en diverse Vogelwerkgroepen langs ons heen zagen gaan, werd vanaf Schiermonnikoog "de" al enkele malen gevangen blauwstaart doorgegeven. De vogel was kennelijk te bekijken in een openbaar bosje, tegen de ringbaan aan. De teleurstelling was (bij ons allemaal) bijzonder groot toen bleek dat we te ver van de eerst volgende boot zaten en er ook (met daglicht) geen nieuwe afvaart naar Schiermonnikoog was. Na een uurtje van stilte en bezinning brachten 7 boerenzwaluwen langs de Vossemeer - Plaat weer langzaam een glimlach op het gezicht. Nadat we bij het Veluwemeer zo'n 150.000+ eenden (kuif en tafel) uit de lucht hadden zien vallen, was het enorme rot-gevoel van de blauwstaart weer weggerelativeerd en het plan voor de volgende dag tot stand gekomen.

Zondag 9 november: Schiermonnikoog

Toen we de afspraken voor zondag maakten, bleek dat de eerst boot naar Schiermonnikoog pas om 09.30 vertrok. Toy's eerste reactie was: "Mooi, dan kunnen we dus uitslapen!" Dat betekende echter nog steeds dat we rond 06.00 op moesten.

Vandaag werd het m'n eerste bezoek aan dit waddeneiland. Veel heb ik er niet van gezien, want het gehele verhaal speelde zich af op een paar vierkante meter. Direct bij aankomst huurden we de fietsen. Van comfort is weinig spraken. Als je zelf een fiets mee kan nemen, dan is dat zeker aan te raden. Tegen 10.30 stapte ik het bosje in en rond 15.00 kwam ik er weer uit. In de tussen tijd was er niet veel meer langs gekomen, dan een vuurgoudhaan en een merel (die een kort roepje liet horen, als van: "Sufferd... je gaat 'm toch niet zien"), die zich kansloos vast vloog in een net (waarna ik dacht: "Sukkel, had maar beter opgelet"!). Toy, Teun en Christian hadden in de uren die gepasseerd waren het eiland al diverse malen uitgekamd. Met z'n allen besteedden we de laatste minuten voordat de boot naar het vaste land vertrok aan roodhals- en dwerggans.

Eenmaal op de boot werd vanuit Schoorl/ Hargen een Woestijntapuit doorgegeven. Opnieuw kwam het balende gevoel van gisteren naarboven. "Als ik zaterdag op tijd was geweest voor die blauwstaart, dan had ik nu (zondag) niet op deze stomme boot gezeten (zonder blauwstaart) en was ik zeker naar die tapuit gegaan". Maar goed... ik zat dus wel op die stomme boot en ging dus zeker (vandaag) ook deze nieuwe soort missen! Al met al een vrij dramatisch weekend dus (in jaarlijst opzicht dan natuurlijk).

Maandag 10 november: Woestijntapuit (332)

Precies om 08.00u belt Rein Genuit vol trots dat hij de Woestijntapuit heeft teruggevonden. Ik ben al een eind opweg naar het oosten en keren lijkt weinig zin te hebben. Het is een traditionele file dag vol met regen en wind. Terug naar Amsterdam zal eerst 21km vertraging opleveren en verder door naar Alkmaar biedt vervolgens ook weinig perspectief. Ik besluit eerst te gaan doen wat ik van plan was en zal dan aan het eind van de middag (zonder file) een poging wagen. De kans dat de tapuit (nachttrekker), in ieder geval vandaag nog blijft, lijkt vrij groot. Lastiger zal het zijn om de vogel in het uitgestrekte gebied te vinden als ie in de luwte van wind en regen gaat zitten. Terwijl de storm om z'n oren giert, vertelt Rein nog snel even hoe ik het makkelijkst op de plek kan komen. Het lijkt vrij goed te doen te zijn! Niets blijkt 's middags minder waar te zijn. De plek is inderdaad goed te bereiken, alleen kost het even om het juiste duintje te vinden waar de vogel zich schuilhoudt. Samen met Arnout Linckens kruip ik door het zand en mos om nog een beetje uit de wind te zitten. De vogel werkt prima mee en is op enkele meters te benaderen, maar ook die moet z'n best doen om, net als wij, niet weggeblazen te worden http://nl.youtube.com/watch?v=wATlf7GgpyY.