Vrijdag 24 oktober was ik nog onderweg van de Horster Notenkraker naar huis, toen Christian smste: "Arendbuizerd tp in Belgie, op 3,5 km van NL grens!" Ik had ondertussen al met Toy afgesproken om de volgende dag rond 07.30 op Carpoolplaats Muiden te verzamelen, zodat we gezamenlijk naar het noorden verder konden. Na wat info-uitwisseling met Christian over de Arendbuizerd stuurde ik Toy een smsje met de vraag nog even wakker te blijven, want de plannen voor morgen konden weleens wijzigen.

Ik vond de afweging niet eenvoudig, maar wel de moeite van het bedenken waard! "Zet je je zelf niet buitenspel door naar een Belgische Arendbuizerd te gaan (in de hoop dat ie 1 x met z'n vleugels flapt en in Nederland zit), terwijl DT3 op Vlieland aan de gang is en er wellicht daar of ergens anders "iets" gezien wordt?" Dat was het dilemma. De motivatie om juist, bij voorbaat, niet naar Vlieland te gaan was de slechte weersvoorspelling! Aan de andere kant... "Is het reeel om te verwachten dat die Arendbuizerd opstijgt en even later de grens passeert?" "Heb ik zin om daarop te gaan wachten?" "En zo ja... hoelang dan?"

Na goed onderling beraad werd de knoop doorgehakt en besloten we voor (het Arendbuizerd) Doel (te Belgie) te gaan. (De vogel zat namelijk bij het plaatsje Doel. Vandaar de vrij verwarrende zin). De verzamelplek werd niet 07.30 Muiden, maar 08.30 Breda!

Zaterdag 25 oktober belde ik rond 08.15 Toy op om te vertellen dat ik net Breda gepasseerd was en richting de Belgische grens reed. Hij zat slechts 4km achter me en vroeg om bij het laatste tankstation te stoppen. Daar zouden we elkaar treffen, iets drinken en vervolgens met 1 auto verder gaan. "Gezamenlijk verder gaan" levert, zo tegen het eind van 2008, soms een dilemma op. Alles staat in het teken van de jaarlijst! Dus wat doe je nou als er "ergens" iets gezien wordt, ik daar op stel en sprong naartoe "moet", terwijl op een andere locatie nog een tweede auto staat. Als we gezamenlijk oppad gaan (zoals dat meestal gebeurt) hebben we afgesproken dat de volle dag benut kan worden er geen beperkingen zijn qua tijd en plaats. Daarmee hebben we het probleem in voldoende mate weten te omzeilen.

Tegen 09.15 hadden we (het) Doel bereikt. We slopen achter een hek langs en stonden direct aan de Schelde op een bouwrijp haventerrein. Tja... en daar zat ie dan..., de Arendbuizerd. Toen nog in de stralende zon en een half uur later in de dikke vette mist. Hadden we in Nederland gestaan dan was het een getal, 328/ 366 ofzo (en dus echt belangrijk). Nu was het gewoon een Arendbuizerd. Niets meer en niets minder!

15 minuten, 20 minten en nog eens 10 minten wachten....Er gebeurde echt helemaal niets! Teun en Thijs werden wat ongeduldig. 45 minuten staan kijken naar een Arendbuizerd die stil in de mist, op een meter of 300 zit, is niet echt hartverwarmend. Ook ik was hier niet gekomen om het dagritme van deze verdwaalde vogel te bestuderen, maar wilde toch echt nog wel even wachten op iets meer actie. En dat kwam er... De vogel vloog van z'n paaltje af naar een naastgelegen zandhoop. Wow...!

En zo verliep de dag eigenlijk. Wachten en wachten. Uur na uur! Er gebeurde wel iets meer hoor! Maar niet waar we op gehoopt hadden. uiteindelijk was het natuurlijk een geweldige ervaring. De Arendbuizerd heeft boven onze hoofden gecirceld, gewoon voor ons op een lantaarnpaal gezeten en zich op diverse plekken door Toy, Teun en Christian, prachtig laten fotograferen. Uiteindeljk houd je er een boel kennis aan over en ben je een ervaring rijker (maar geen nieuwe soort helaas)! Na 6 uur posten kwam de mist weer opzetten en leken alle kansen op een vlucht naar Nederland verkeken.

Twee van de drie aanwezige Hoaxbirders hadden het ondertussen helemaal gehad met dat wachten en waren (denk ik) bijna in staat om naar huis te lopen. Via Belgische Twitchers hoorden we dat de Provencaalse grasmus te Heist die middag nog gezien was. Ook Christian, Toy en ik hadden lang genoeg naar de Arendbuizerd gekeken en vonden het een leuk idee om een zoek-poging naar die provencaal te wagen. Een goed uur later kwamen we aan in de kust-plaats en zochten alle wilgenstruiken af die daar in de duinstrook staan. De vogel wist echter uit ons zicht te blijven. Tegen het begin van de avond verlieten we Heist en reden weer terug in de richting van Antwerpen. We besloten een uitermate leuke dag heel origineel met een portie Vlaamse Friet.

  CB                                                                         TvK