Nadat ik me wat verkeken had op de storm van een week of twee geleden, begon ik 'm behoorlijk te knijpen voor het zien van een Noordse Pijlstormvogel. Het zou vrij suf zijn om het jaar af te sluiten met 3 vale pijlen en 0 noordse exemplaren. Gelukkig kreeg ik nog een herkansing en was de planning ditmaal wel goed afgestemd.

Donderdag 16 oktober stelden Christian, Teun, Thomas, Jorrit en ik ons op bij zee-trektelpost Westkapelle. De eerste enthousiaste vraag die bij onze aankomst gesteld werd was: "Hee, ben je hier voor de Noordse Pijl!" Ik kon natuurlijk niet anders dan dit met een brede lach bevestigen. Het was immers ook in hoofdzaak de reden om daar te zijn. Met Thomas, Jorrit en Christian had ik van te voren afgesproken dat wanneer ik m'n soortje binnen had, de kans bestond dat we een 100 tal kilometers naar het Noorden zouden opschuiven om zo sneller bij (mogelijke) andere nieuwe soorten te zijn! Uiteindelijk waren de waarneming zo leuk dat we de gehele dag zijn gebleven.

Het eerste uur was niet bijzonder spannend. De wind viel wat tegen, maar paste wel bij de weersvoorspelling voor die ochtend. Uit het niets pikte Thomas opeens, vrij dicht onder de kust, een pijlstormvogel op. Na wat snelle onderlinge info-uitwisseling had iedereen de vogel in beeld en was het al snel duidelijk dat nr 326 zich van rechts naar links door mn scoop-beeld aan het verplaatsen was. De verstoringsgevoeligheid van een Noordse Pijl over volle zee leek mij vrij gering, dus een enthousiaste sprong en kreet was ditmaal gelukkig wel toegestaan. Het is me nu al iets te vaak overkomen dat ik bij het zien van een leuke nieuwe soort iets te uitbundig reageer en (niet verrassend) teruggevloten wordt... (kleine geelpootruiter, Citroenkwik, Bonte Tapuit, Notenkraker!) Ik ben ondertussen een werkelijk gevaar voor twitchend Nederland (lees het vooral met een knipoog)!

Zo tam als de eerste uren waren, zo leuk werd het gedurende het vorderen van de dag. De wind draaide naar West Noord West en bracht bijzonder veel leuke soorten in beweging. In 9 uur tijd waren de krenten: 2 vorkstaartmeeuwen, een groepen van 5 middelste jagers en 4 grauwe pijlen, rosse franjepoot, 4 vaal stormvogeltjes, sneeuwgors, 2 euro kanaries tp en een (uiteindelijke) ransuil over zee. Enthousiast van alles wat we gezien hadden sloten we de dag af in Vrouwenpolder bij de locale patatzaak!

Teun had onderdak gevonden bij Christian en de volgende dag (17 oktober) pikte ik hen in alle vroegte op. De avond van te voren hadden we besloten om naar Ijmuiden te gaan en dan langzaam via de Noord-Hollandse kust op te schuiven richting Texel. Texel was goed om als richtpunt te houden, omdat daar het DBA weekend plaatsvond. Nog voordat de dag begon wat het plan al gewijzigd, want m'n oog was gevallen op een strandleeuwerik in Flevoland (ook die kan je dan natuurlijk twitchen) en een roze spreeuw in Medemblik. Via de Houtribdijk ben je zo in Noord-Holland en na Medemblik kost het weinig moeite om in Den Helder te belanden voor de boot naar een nieuwe soort (Texel). 

Rond 08.00u reden we over de Dashorstdijk en botsten vrijwel direct tegen de verdwaasde leeuwerik op. Er viel weinig eer aan te behalen. Niet meer dan dat het m'n 327e soort was. Teun slaagde erin om wat plaatjes van de strandleeuwerik te maken, maar voor mij was ie iets te vliegerig om te digiscopen (en daar heb ik sowiezo wat moeite mee). We hadden een vol programma en moesten snel door. Bij een enkeling ontbrak er namelijk nog een zeearend op de jaarlijst. Een korte stop langs de oostvaardersdijk en een snelle blik over het gebied leverde twee exemplaar op. De zin om nu al naar de roze spreeuw te gaan zoeken ontbrak nog. We hadden leuke verhalen gehoord over trek-telpost Zwolse Hoek (najaars-locatie voor Kamerhoek) en kozen ervoor om eerst een uurtje of 2 daar rond te hangen. Het was een geslaagde actie. Grote compacte groepen lijsters trokken over en een grote pieper zat op een akker ter plaatse. Vanaf Texel kwam de melding van een vreemde vogel, met kenmerken dat leek op iets wat nog niet eerder in Nederland gezien was en uit Noord Amerika kon komen. Nouja... spullen pakken dan maar en de Houtribdijk oversteken. Het bericht was in mijn ogen niet van die aard dat ik al direct naar Texel wilde. We deden in Medemblik wat het plan was en zagen enkele malen een juveniele roze spreeuw op de daken rondscharrelen. Een buurtbewoonster vond het allemaal maar vreemd wat we daar met onze camera's stonden te doen en hield alles goed in de gaten. Een leuk praatje over de mussen en kraaien maakte veel goed en ze stond al snel brood te strooien om de roze spreeuw te lokken. Via het Dijkgatbos (Notenkraker zoeken) en Den Oever belanden we uiteindelijk bij de snackbar (helaas niet bij die op Texel) aldaar en sloten de dag al fast-food snackend af!

Hilversum ligt vrij centraal en is een aardige locatie om van hieruit relatief vrij snel een andere plek te bereiken (denk heel breed). We kozen er zodoende voor om vandaag (zaterdag 18 oktober) in het Corversbos landtrek te gaan bekijken (en te tellen). Trektellen is (op dit moment) trektellen: daar ga ik nu geen spannende verhalen over vertellen. Het leverde in ieder geval geen nieuwe soorten op, maar wel veel mooie momenten. Het is en blijft een bijzonder leuke ervaring om zoveel vogels te zien en horen overkomen! Gedurende de middag werden vanaf Vlieland 2 Siberische Boompiepers doorgeven. Ondanks dat Hilversum centraal ligt, was dit eiland net iets te ver om nog met licht te bereiken. Het plan voor zondag was in ieder geval wel geboren!

19 oktober hing ik de gehele dag rondom Harlingen. Ik wilde mezelf niet opsluiten op Vlieland en koos ervoor om aan (vaste)landzijde rustig af te wachten op betere (Siberische) tijden. Niet opsluiten was een bewuste keuze, omdat ondertussen ook het DBA-weekend op Texel nog (in alle rust) doorging. Westhoek en Zwarte Haan (ook dat noem ik rond Harlingen hangen) had ik na 5 uur wel gezien (ondanks dat het er erg mooi is). Ook Kornwerderzand was weining verhelderend. De motivatie zonk langzaam weg, waardoor ik tegen 16u thuis belandde. Veel tijd werd me niet gegund. Steven gaf door dat er op waarneming.nl een kleine alk met foto in de jachthaven van Ijmuiden ingevoerd was. Vooruit dan maar... auto in en naar Ijmuiden. Helaas bleek het beestje, tegen de tijd dat ik aankwam, opgegeten te zijn. Das overigens een ongegronde aanname. Er werd in ieder geval gemeld dat een langsvliegende kleine alk door een mantelmeeuw uitgekozen was als diner.