Tussen de regels doorlezend zagen de DeceptionTours2 voorspellingen (www.deceptiontours.nl) er niet bijzonder gunstig uit. Ook met m'n eigen amateuristische kijk op het weer waren de verwachtingen niet al te hoog. Al filosoferend met wat hoaxbirders (http://www.freewebs.com/hoaxbirders/) kwam ik uit op +5 na dit weekend. Sneeuwgors, Grote Pieper, TaigaboomKruiper, Strandleeuwerik en Frater moesten voor de aanvulling van het lijstje gaan zorgen. Met dit weinig uitdagende idee, maar vol enthousiasme gingen we opweg naar Vlieland. Uiteindelijk is de verwachting van + 5 soorten uitgekomen, maar heb ik daar behoorlijk wat afwijkende toeren voor moeten uithalen. Een uitstapje riching Den Oever (en weer terug) en het weekend eindigen op Texel behoren dan tot de normaalse zaken van de wereld

Aangekomen in Harlingen (10 oktober) ontmoetten Christian en ik het Brabantse deel van de club. Zij hadden een weekendje tel-verlof aangevraagd en gelukkig ook toegewezen gekregen. Met z'n 5-en gingen we verder om er een geslaagde tour van te maken. Vlak voor aankomst op Vlieland werd een Mongoolse Pieper doorgegeven vanuit de Kroonpolders. Dit zou natuurlijk een fantastische start zijn van het weekend. Op de boot zelf werd er druk gespeculeerd hoe zo snel mogelijk op de plek te komen. We hadden ervoor gekozen eerst naar het hotel te gaan, daarna fietsen te huren en dan richting het westen te gaan. Eenmaal op het eiland waren we tijdelijk onze bagage kwijt. In Harlingen had ik niet staan opletten en alles argeloos op een kar gelegd die rechtstreeks naar een hotel ging. Gelukkig werd de fout tijdig opgemerkt en konden we alsnog bij onze bagage. Na dit gedoe, het inspecteren van de hotelkamer en het huren van fietsen was de mongoolse pieper wat op de achtergrond geraakt. De onrust om juist die kant op te moeten was totaal weg en we kozen ervoor om naar de geheel andere zijde van het eiland te gaan. Toen opnieuw een melding binnenkwam van de vogel wist ik weer direct waarom ik ook al weer op het eiland was en fietse ik samen met Toy naar de Kroon(bos)polders. Na een flinke toch moesten we het laatste deel te voet afleggen. Ondanks intensief zoeken, slaagde niemand er helaas in de vogel terug te vinden. De dag was ondertussen al ver gevorderd en de jaarlijst teller stond nog hard op 0. Een leuke onderbreking was wel een Morinelplevier die vlak langs de weg Polderweg was gaan zitten. Best grappig om de 26e Morinelplevier van dit jaar in oktober en op vlieland tegen te komen. Ook een Pontische meeuw vlak voor het dorp kon op de nodige aandacht rekenen. Na een korte stop bij het hotel wilden we het laatste uur dat het nog licht was benutten om in de jachthaven opzoek te gaan naar vogels. We kwamen niet verder dan de parkeerplaats bij de Veerboot. Nummer 321 (sneeuwgors) kroop hier namelijk vrij onverwachts over de grond. Wij probeerden dezelfde houding van de vogel aan te nemen om op die manier wat leuke plaatjes te kunnen maken.

Zaterdag (11 oktober) begon de dag weer op tijd. Terwijl de rest nog even lag bij te komen van de avond ervoor, hoorde en zag ik m'n 322e over Camping Stortemelk vliegen. Een Grote pieper trok luid roepend langs. Niet veel later belde Christian en vertelde een taigaboomkruiper gevonden te hebben, vlak achter de camping langs de weg. Het kostte vervolgens heel wat tijd om de vogel weer terug te vinden, wat uiteindelijk de moeite waard bleek te zijn. Nummer 3 van dit weekend was binnen en daarmee was ik hard opweg de 5 voorspelde soorten voor deze D-tour binnen te halen. De rest van de dag verliep heel tam. Het weer was erg lekker, maar qua soorten weinig aansprekend.

In de avond van 10 oktober was vanuit het Fochteloerveen een Notenkraker doorgegeven. Diezelfde dag was een exemplaar in de Eemshaven gezien. Ik had me voorgenomen om de 11e van het eiland te gaan zodra de vogel weer was teruggevonden (en er een boot naar het vaste land ging). Tot 16.30 gebeurde er echter niets. Vanuit een geheel andere hoek kwam een hoopgevend smsje. Bob Woets had in het Dijkgatbos een Notenkraker gevonden. In een vlaag van verstandsverbijstering had ik bedacht de boot van 16.45 naar huis te nemen, zondagmorgen direct te gaan zoeken en daarna weer terug te keren naar Vlieland. Ik werd lichtelijk voor gek verklaard, wat me met beide benen weer op de grond zette. De onrust was in ieder geval goed te voelen en de plannen voor zondag lagen klaar. Christian, Teun en Thijs wilden in ieder geval op het eiland blijven. Toy en ik kozen ervoor naar "een Notenkraker" te gaan als ie gevonden werd.

Terwijl ik zondagochtend (12 oktober) met Thijs over camping Stortemelk liep en er opnieuw een Grote pieper over vloog smste Bob dat de Notenkraker was teruggevonden. De rekensom was vrij eenvoudig. Binnen 2,5 uur kon ik weer een soort rijker zijn en een behoorlijk goede ook. Ik belde naar Christian en vertelde dat Toy en ik, samen met Mark de Vries richting Den Oever gingen. De verwachting was dat we rond 15.30 terug waren. Eenmaal op de snelboot verliep alles erg snel. Zo zaten we om 09.30 nog op het eiland en zo liepen we rond 11.15 al op de plek van de Notenkraker (324) rond. In tegenstelling tot de dagen erna liet de vogel zich gelukkig prima bekijken en verloren we geen enkele seconde met zoeken. Na een uurtje vloog de vogel het bos in (en bleef daar de rest van de dag onvindbaar). Wij vonden het mooi geweest en keerden langzaam richting de veerboot. Onderweg maakten we een lunch-stop op de afsluitdijk en in Harlingen zaten we in alle rust in de haven te wachten tot we weer naar Vlieland vertrokken. Mark was ondertussen huiswaarts gekeerd. Terug op het eiland (zoals verwacht tegen 15.30) pakten we onze fiets (alsof we niet weg waren geweest) en trapten naar de Kroonpolders. Een uurtje later sloten we aan in de rij om een kleine vliegenvanger te bewonderen. Met z'n 5-en sloten we, vol sterke verhalen vertellend, de dag af met een bord vol spare-ribs. Vlieland - Dijkgatbos - Vlieland klinkt al vrij apart. Maar toen wisten we nog niet dat we de volgende dag alweer op Texel zouden zitten!

Ook vandaag (13 oktober) werd de Notenkraker weer teruggevonden. Welliswaar op een andere locatie, maar nog wel in hetzelfde gebied. Qua vogels viel er op Vlieland weinig te beleven, waardoor we ervoor kozen de boot van 11.45 te nemen, om later op de dag de Notenkraker te gaan zoeken (voor de overige 3). Een kwartier voor aankomst in Harlingen nam het plan een onverwachte wending. Vanaf Texel werd een Bonte Tapuit doorgegeven! M'n hartslag schoot in rap tempo omhoog en de strategie werd snel bepaald. Om 13.15 kwamen we aan in Harlingen en om 14.30 wilde ik op de boot in Den Helder zitten. De 75 minuten die we hadden moest volop benut worden: 1e auto ophalen, 2e auto ophalen, bagage inladen, op een gunstige plek weer 1 auto achterlaten en met een noodgang verder rijden. In Den Helder stond natuurlijk de brug open. Na 1 minuut wachten vond ik het te lang duren en belde ik Steven en Rob om te vragen of er nog een andere route richting de haven was. Ondertussen ging de brug weer dicht en bleek alle paniek-makerij totaal overbodig. Ook de stoplichten deden precies wat ze behoorden te doen; ons laten stoppen. Uiteindelijk hebben we de boot volgens plan gered en hielden we 2 minuten over. Het was in ieder geval een aardig staaltje kunst en vlieg werk! Eenmaal op Texel verliep alles makkelijk. Het was een behoorlijk vreemd idee om te realiseren dat we 3 uur gelden nog op Vlieland waren. De pret was er in ieder geval niet minder om. Eenmaal op de juiste plek aangekomen was zoeken overbodig. Volledig vrij in het zicht zat de De Bonte Tapuit bovenop een tracker. Soort 325 en nummer 5 van ons (DT) weekend kon worden bijgeschreven.

Als bonus pikten we nog snel de amerikaanse wintertaling mee (voor Christian een lifer) en liet Toy de Roze spreeuw (had de 300e soort kunnen zijn) links liggen om nog een uurtje naar de Notenkraker te gaan zoeken. De vogel hield zich echter goed verstopt. Met een man of 10 (het waren er 9) reden we naar Hoorn om daar wat te gaan eten en keken we terug op een behoorlijk aparte dag!