Papegaaiduiker: Lekker een rustig dagje (4 oktober) aan zee, pakte toch weer eens net iets anders uit. Nog voor zonsopkomst staan Frank, Ben, Rein, Luuk en ik in slag orde op Westkapelle. Klaar om al dat moois langs te zien komen. De groep groeit snel uit tot een man of 30 en gezamenlijk staan we te wachten op dat wat komen gaat. De eerste uren gebeurde dat echter niet, waardoor de (eerst zo compacte) groep zich wat verspreidde om het restaurant. Een langs vliegende papegaaiduiker werd door de voorste linie opgemerkt en gelukkig bijzonder snel doorgeschreeuwd naar de achterhoede. Een punt ten noorden van de vogel uitkiezen en langzaam in tegengestelde richting terugzoeken was de beste optie om 'm langs te zien komen. Veel tijd werd me niet gegund want het beest had er behoorlijk wat vaart achter zitten. Een geluk is misschien wel dat de zee vrij rustig was, waardoor de papegaaiduiker, als je 'm eenmaal had, vrijwel continu te zien was.

Begraafplaats: De tijd vordert gestaag en het beeld wordt nog tweemaal opgeleukt door een Grote Jager en Noordse stormvogel. Om 10.00u houd ik het voorgezien en besluit nog even gezellig naar de plaatselijke begraafplaats te gaan om daar verder te gaan met soorten-jagen. Al struikelend over de los liggende stenen (klinkt behoorlijk morbide, maar een echte jaarlijster gaat over...) scoor ik nog een bonte viegenvanger, een enkele roodborst en wat goudhaantjes. Waar ik normaal gesproken flink door de bosjes stamp kies ik er nu voor om de begraafplaats op gepaste wijze te verlaten en netjes om te lopen naar de ingang van de aangrenzende camping. Ik loop met Luuk mee, want Rein had zojuist gemeld dat daar een bladkoning gehoord was. De rest van de begraafplaats-twitchers baant zich een weg langs de stenen en springen over sloten om zo snel mogelijk bij de plek te komen. Een enkeling weet zich bij deze (gladde) capriolen nog net te behoeden voor een vereeuwigd en rustig plaatsje onder de westkappelse kerk/ vuurtoren. Korte tijd later kan ik een zeeuwse bladkoning op de lijst noteren.

De rit vervolgt zich langzaam richting het noorden. Ondanks de melding van een Huisgors en Withalsvliegenvanger houd ik het hoofd koel. Die Huisgors heb ik al vrij snel weggerelativeerd, maar de withals bleef nog even door m'n gedachten vliegen. Neetje Jans (daar was ik beland) - Schiermonnikoog was wel een heel kansloze actie (zonder verder enige bevestigende info). Luuk Punt belde en haalde me hierdoor uit de droom. Aan de buitenzijde van de Roompot Sluizen bleek het bijzonder spannend te zijn. De plaatselijke Marathon-lopers zorgde voor enige vertraging en irritatie (ook die mensen moet je hun hobby gunnen), maar al snel voegde ik me bij Luuk, Rein, Ben en Frank.

Bosgors: Nog zonder een spannende vogel gezien te hebben, klonk dat zenuwachtig makende geluid van een binnenkomend RBA bericht weer. Ditmaal had de Huisgors plaatsgemaakt voor een Bossig exemplaar. De moed zonk me in de schoenen toen ie ook nog (gezien de tijd) op berijdbare afstand bleek te zitten...Texel!!! "Nee he", schoot het door me heen. Luuk schreeuwde net uit, dat de wind hard aantrok en ook ik had m'n kanzen weer zien groeien op Noordse Pijlstormvogel. Moest ik dat nu laten varen voor een Bosgors die misschien al weer weg was tegen de tijd dat ik op Texel kwam. Ook speelde de lengte van de dag een rol. Het wordt al een stuk eerder donker, waardoor tijd om te zoeken schaars is! Vervolgens kom ik thuis met 0 Pijl en 0 Gors. In grote twijfel film ik een vaal stormvogeltje (zie http://nl.youtube.com/watch?v=9AN9zMO0_3k ) die zich erg fraai, op een meter of 30, laat bewonderen. Luuk geeft een stille hint en zegt dat hij het wel geweten had als ie zou jaarlijsten... Texel dus!! Ook Swen Rijnbeek, die samen met Rob en Dick het vaal stormvogeltje komt bekijken, vraagt of het niet verstandig is naar Texel te gaan. Christian geeft het laatste zetje in de rug en smst: "rijden"! Na een kort belletje met Jeroen de Bruijn staat het besluit vast. Daar gaan we weer..., om 14.15 vertrek ik naar Den Helder. Helaas blijkt de afstand net iets te groot (of snelheid te laag) en mis ik op 5 minuten na de boot van 16.30. De volgende afvaart stond gepland om 17.30, maar als gevolg van dringend ambulancevervoer (die zin heb ik niet zelf verzonnen) wordt dat pas om 17.45. De tijd kruipt tergend langzaam voorbij, terwijl ik mezelf stond op te vreten. Met wachten heb ik van nature al moeite, maar dit was helemaal zenuwslopend! Ik bel naar de overkant van het water en vertel dat ik over een half uur op de plek kan zijn. Ik krijg nog een laatste goede beschrijving van de plek, waarbij Jeroen oppert de menu-kaart in het restaurant wel even op zij te willen leggen om nog samen te kunnen zoeken. Gaaf!!! In korte tijd heb ik het eiland doorkuist en om 18.15 wordt ik ontvangen door een heel bosgors hulpteam. Even later zien we met z'n allen het prachtige vogeltje, geheel vrij, door de modder ploeteren en weet ik m'n adrenaline op gepaste wijze te reguleren! Zie http://nl.youtube.com/watch?v=a6qwTJiCbCE De vogel maakt een enkele korte vlucht en "tikt" er vrolijk op los. Wat een verschil met de bosgors van april 2002! Om 19.00 pak ik de boot terug naar het vaste land en overzie, al dobberend over de waddenzee, een geweldige dag!