"En als je een sperwergrasmus hebt, dan moet je even bellen. Ik kom meteen naar je toe!" Met die woorden reed ik zaterdag 23 augustus bij Thijs Fijen weg, die met het JNM op "Vlieland-kamp" ging. De hele week bleef het stil, tot donderdagochtend, toen Thijs belde. "We hebben een Grauwe Fitis in Bomenland"!!!

Dat waren de paar woorden die ik uit het korte telefoongesprek kon opmaken. Het telefonisch bereik daar tussen die bomen is vrij beroerd, maar meer informatie had ik ook niet echt nodig. Het standaard riedeltje vragen (weet je het wel zeker, zit ie er nog wel, hoe klonk ie, hoe rook ie, hoe voelde die) sloeg ik over. Op de eerste plaats is het vertrouwen in de melder groot en op de tweede plaats moet je toch echt gewoon naar buiten toe als je wat leuks wilt zien. Toevallig was ik van plan om vrijdag naar Texel te gaan, maar dat werd nu dus Vlieland. Zo gezegd zo gedaan en om 20.30 arriveerde ik op het eiland. Gelukkig had het eerste hotel dat ik binnen stapte nog een kamer vrij, waardoor ik nog snel naar de plek van de Grauwe Fitis kon om het gebied te leren kennen. Eenmaal terug in het dorp sloot ik nog even aan bij de JNM-club en deelden we de laatste nieuwtjes uit! De wijze waarop de Grauwe Fitis ontdekt was, spande wel de kroon. Marten Horsveld fietst 's ochtends lekker door "Bomenland", zag diverse Fitis/ Tjiftjaffen en ontwaarde daar doodleuk een afwijkend exemplaar tussen. Zonder roep of zang gehoord te hebben determineerde hij hem als Grauwe Fitis. De roep die later gehoord werd, was alleen maar de bevestiging

Bij de zondsopkomst van 29 augustus stond ik in "Bomenland" om het fluitconcert van de Grauwe Fitis in ontvangst te nemen. Het bleef echter lange tijd oorverdovend stil. Om 08.30 en 10.45 kwam daar eindelijk verandering in. Eerst was enkele malen de roep te horen (waar lijkt dat op...? Witte kwik?) en vervolgens heel zachtjes zang. Geduld is een schone zaak, maar dan heb je ook wat (of toch niet??). Het indienen van deze soort is vereist en zonder geluid of foto leek me dat een vrij lastige opgave. We zouden gezamenlijk (+ JNM) een heel eind komen, maar een opname zou alles toch een stuk makkelijker maken. Het volgende doel werd dus om het geluid te vangen! De uren streken voorbij, de muggen kwamen en het werd langzaam donker. Die dag ben ik gedurende 1,5 uur uit m'n bosje geweest om nog even wat anders te doen (nieuw hotel regelen, terugreis wijzigen, vogelen aan Oost-zijde). Tussen 06.30 en 20.15 had ie zich maar twee keren laten horen. Een voordeel is wel dat ik erg veel te weten ben gekomen over vallende bladeren, het suizen van de wind en het territoriale gedrag van mieren.

30 augustus startte ik vlak voor zonsopkomst op de Oost-punt van Vlieland. De trek kwam langzaam op gang en liet wat beweging zien van gras- en boompiepers. Paapjes waren in leuke aantallen aanwezig, verder viel er weinig te beleven. Rond 09.00 was ik weer terug op m'n vertrouwde plek in het bos. Ditmaal was er 1 wezelijk verschil ten opzichten van gisteren: de Grauwe Fitis was langdurig, vrij frequent, roepend en zingend te horen. Ook het zien van de vogel was nu te doen. Met mobiele telefoon in de ene hand en camera in de andere probeerde ik het beestje vast te leggen. Uiteindelijk is dat ook redelijk gelukt (zie waarneming.nl). Enthousiast belde ik Thijs met de mededeling: "het is gelukt, ik heb 'm!!" Zijn reactie was wat onverwacht: "O, leuk, die Ortolaan zit er dus nog!" Ik had weinig woorden nodig om uit te leggen waar het wel omging: "Nee man, waarom denk je dat ik nog op dit eiland ben gebleven"! Ik reed terug naar het dorp om de boot van 11.45 naar Harlingen te nemen (mission was completed). Een paar uurtjes later zette ik Thijs thuis af en zakte ik vervolgens lekker ontspannen onderuit bij Telpost Brobbelbies Noord, alwaar zoals iedere dag van zonsopkomst tot zonsondergang geteld wordt

Een van de eerste treinen uit Almere arriveert zondagochtend al om 05.51 in Weesp. Hier had ik op 31 augustus met Richard Houtman afgesproken. De rit ging ditmaal naar de Maasvlakte, waar we een goed uur later arriveerden. Vandaag werd m'n eerste bosjes-klop-dag van dit najaar. Richard en ik waren niet de enige. Her en der werd er door menigeen flink wat gestruind, waarbij geen plantje ontzien werd. We zochten alle bekende locaties af: DFDS Haagje, (Voormalige) Verzinking, Vuurtorenvlakte, Papegaaibek, MOT-bosjes. Vooral de "wilgenstaken" herbergen grote aantallen zangertjes. Dit liep uiteen van kleine karakiet, 14 gekraagde roodstaart,  11 bonte en 1 grauwe vlieg, bosrietzanger, tuinfluiter en heel veel Fit-Tjif. Erg leuk was een filmbare Duinpieper en een Morinelplevier met groot aaibaarheidsgehalte. Ook dit was weer een bijzonder geslaagde dag.