Ieder jaar organiseert de vogelwerkgroep van de JNM (Jongeren in de Natuur) kampen door het hele land, waarop fanatiek vogels wordt gekeken. Vast onderdeel daarvan is Herfstkamp Schiermonnikoog, wat dit jaar werd gehouden van 16 tot en met 21 oktober. Nieuw deze keer was dat Dutch Birding een prijs had uitgeloofd: de ontdekker van de zeldzaamste soort op het kamp zou een gratis lidmaatschap van Dutch Birding krijgen. Extra reden dus om superfanatiek te vogelen!

Op dinsdag 18 oktober trok er 's ochtends een zware regenbui over het eiland. De excursie van Tim Lamb en Niels Bot vertrok daarom wat later dan gepland, en ze besloten om eerst wat zeetrek te kijken in de hoop dat dit door de bui was opgehoopt. Na drie kwartier, waarin enkele Kleine Jagers, Roodkeelduikers en Jan-van-genten werden gezien, werd besloten om de bosjes op het vakantiepark Klein Zwitserland uit te kammen. Daar aangekomen splitste de groep zich al snel op, waarbij in kleinere groepjes de bosjes werden afgespeurd.

Rond het middaguur liep Niels, samen met Suzie Kuipers en Rien de Vries, het Karrepad af in zuidwestelijke richting, toen hij een vogel ontdekte in de bosjes rond huisnummer 46. De vogel kon door Niels maar kort met de kijker gezien worden, waarbij direct alle alarmbellen afgingen. De vogel, met grofweg het formaat van een roodborst, liet namelijk een duidelijke, witte oogring zien en oranjebruine flanken! De eerste gedachte was: Blauwstaart! Maar door de korte waarneming, de afstand (ongeveer 20 meter) en natuurlijk de zeldzaamheid van de soort, durfde hij de determinatie niet zeker te stellen. De vogel was inmiddels dieper de tuin in verdwenen en was erg vliegerig. Al snel daarna stak de vogel het Karrepad over en verdween in de struiken achter de daar aanwezige glasbakken. Hier werd de vogel vrijwel direct teruggevonden en duurde het niet lang voordat deze op zo`n zeven meter volledig vrij kwam te zitten, laag bij de grond. Nu was de determinatie snel zeker, want de vogel liet naast de eerder genoemde kenmerken ook een prachtig glanzend blauwe bovenkant van de staart zien! Hoewel de Twentse Suzie vrij kalm bleef, kon Niels weinig meer uitbrengen dan: "Het is er één! Het is er echt één! We moeten bellen!" Dit werd enkele malen herhaald ...

Er werd dus direct gebeld en de eerste vogelaars waren binnen drie minuten ter plaatse. Hieronder ook Enno Ebels, die van de waarneming wist door voorbij sprintende deelnemers. Na twee losse, korte waarnemingen, duurde het toch nog bijna anderhalf uur voordat de vogel zich goed liet zien aan het overgrote deel van de groep. Ook de rest van de middag bleef de vogel slechts kort zichtbaar. Hij presteerde het telkens om vanuit onverwachte hoek op nieuwe plekken op te duiken. Lastig dus!

De volgende morgen, met het eerste licht, was het overgrote deel van het kamp (±30 personen) weer aanwezig op de plek, aangevuld met enkele vogelaars van het vasteland. Al snel werd de vogel weer ontdekt door Wouter van der Ham en deze ochtend bleek de vogel zich beter te laten zien. Het hoogtepunt was toen tegen half tien de vogel langere tijd en tot op enkele meters afstand zichtbaar was, terwijl deze foerageerde in de tuin van huisnummer 29. Later op de dag is de vogel nog enkele malen kort gezien, maar vanaf donderdag 20 oktober is de vogel in het geheel niet meer gezien.

De ontdekking van de Blauwstaart was voor de JNM natuurlijk reden voor een feestje 's avonds, maar ook reden om de rest van de week nog heel fanatiek te blijven vogelen. Dit leverde nog een aantal Bladkoningen, Rosse Franjepoten en twee Vorkstaartmeeuwen op. Vrijdag ging iedereen tevreden weer naar huis, velen met meerdere nieuwe soorten op hun lijst en iedereen met een fantastische Blauwstaart op het netvlies. Het was echt een ongelooflijke topweek!

Niels Bot